- BEMA
- BEMAGraece Βῆμα, pulpitum, seu gradus. Item Festum Manichaeorum, dies nempe, quô Manes occisus est: quem Manichaei quinque gradibus instructô tribunali et pretiosis linteis adornatô ac in promptu positô et obiecto adorantibus, magnis honoribus prosequebantur. Augustin. adversus Epistolam Manichaei c. 8. Cum saepe a vobis quaererem illô tempore, quô vos audiebam, quae causa esset, quod Pascha Domini plerumque nullâ celebritate frequentaretur ----- cum ucstrum Bema, i. e. diem, quô Manichaeus occisus est ----- magms honoribus prosequamini. Factum id quotannis Mense Martiô fuisse, docet. Hegisippus. Vide iterum Augustin. contra Faustum l. 18. c. 4. et Anselmum Episcop. Havelbergens. Dialog. l. 3. c. 12. Eckbertus Schonaviensis contra Catharos serm. 1. idem festum a Catharis sui temporis, Malisola appellatum tradit. Vide Car. du Fresne Glossar. et Macrum Hierolex. IN Ecclesia Graeca quid proprie sit Βῆμα, vide infra in voce Cancelli, alibique passim, inprimis in voce Presbyterium, it. Sacrarium, Tamiaca. Pars nempe Templi sacratior, in qua solis Presbyteris consistendi et Sacra obeundi ius est. Unde illi οἱ ἀπὸ τȏυ Βήματος dicti Gregorio Nazianzeno, uti observavit Car. du Fresine in Descr. Aedis Sophianae num. 49. in quam etiam sententiam Eustathius Presbyter in Vita Eutychii Patriarchae Constantinopolitani num. 99. ὅσοι τȏυ Βήματος καὶ ὅσοι τῶκάτω, dixit, Presbyterorum et aliorum Clericorum duplicem statuens ordinem, nempe corum qui in Bemate, et eorum, qui inferius consisterent. In eo duas mensas ad usum sacrum collocari consuevisse, dicemus infra voce Prothesis.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.